فصلی از کتاب “ یک فنجان چای بی موقع - ردّپای یک انقلاب”
ذهن آدمیزاد با خاطرات مثل یک فیلتر عمل میکند. آنچه باید بیاد ماندنی باشد بیاد میماند و آنچه بی ارزش و دور ریختنی است را بدور میریزد. هنوز و پس از گذشت چهل سال از روزهای زندان قصر خاطرات زیادی را به یاد دارم.
زندان قصر که امروزه گویا به موزه و پارک تبدیل شده محوطه ائی بود با چندین ساختمان قدیمی که ساختمان شماره سه و چهار به زندانیان سیاسی اختصاص داشت و بقیه به زندانیان عادی. ساختمان شماره سه مثلثی بود که بخشی از دو ضلع عمود بر هم آن راهرو ها و اطاق های زندان قرار داشت و از آن حیاط سه گوشی باقی مانده بود. تقریبا یک سال از محکومیت دو ساله ام در زندان شماره سه گذشت و سالی هم در زندان شماره چهار. زندان شماره سه محل جوانتر ها بود و پر شورترها، بر عکس شماره چهار که مخصوص زندانیان قدیمی بود. جائیکه نامداران مبارزات سیاسی همه آنجا جمع بودند.
من شخصیت های اسطوره ای و داستانی زیادی را در طول این دو سال دیدم. آدمهای زیادی را شناختم و درس های زیادی را یاد گرفتم. اما بعضی وقایع اتفاق افتاده در طول این مدت و بعضی از شخصیت ها روی من تاثیر بخصوصی گذاشتند. به این که چرا این تاثیر را گذاشتند و یا چه تاثیری گذاشتند در بسیاری موارد خود من هم نمیدانم اما ذهن آدمیزاد با خاطرات همچون یک فیلتر عمل میکند.
http://www.amirfetanat.com/blog/archives/342
Geen opmerkingen:
Een reactie posten